W końcu jest! QGIS 2.8 Wien

QGIS 2.8, oznaczony nazwą Wien, ujrzał właśnie światło dzienne. To właśnie w Wiedniu w dniach 24-28 marca 2014 r. odbyło się spotkanie programistów wielu projektów rozwijanych i wspieranych przez Fundację OSGeo, w tym również twórców QGIS. Wersja ta jest pierwszym wydaniem tzw. LTR czyli Long Term Release. Oznacza to, że wersja ta będzie wspierana przez twórców przez kolejny rok i otrzyma w tym czasie kolejne łatki usuwające błędy. Jest to krok w stronę firm i organizacji, dla których posiadanie stabilnej wersji oprogramowania, niekoniecznie zawierającej nowe funkcjonalności, jest kluczowe w ich działalności. Zgodnie z aktualnym kalendarzem wydań, czyli nowa oficjalna wersja co 4 miesiące, kolejną wersją LTR będzie QGIS 2.14. Szczegóły odnośnie modyfikacji aktualnego systemu wydawniczego można znaleźć na stronie QGIS Enhancement Proposal.

Poniżej przedstawiamy kilka najciekawszych wg nas zmian w stosunku do poprzedniej wersji. Dokładniejszą listę można znaleźć w oficjalnym przeglądzie zmian.

Instalator dla wersji pod systemy z Windows dostępny jest do pobrania z oficjalnej strony projektu http://qgis.org oraz poprzez OSGeo4W. Przygotowano również wersje binarne dla systemu Mac OS X oraz najpopularniejszych dystrybucji systemu Linux.

Edycja danych wektorowych

Narzędzia do zaawansowanej edycji danych zostały wzbogacone o podstawowe funkcjonalności znane z narzędzi CAD. Dzięki nim możliwa jest dokładna wektoryzacja obiektów. Tworzenie linii prostopadłych, równoległych, odcinków o zadanej długości lub pod danym kątem nie powinno teraz być problemem dla użytkowników. Aby aktywować nowy panel należy w menu Widok->Panele wybrać opcję Zaawansowana digitalizacja, a następnie kliknąć ikonę .

Rozbudowaniu uległo narzędzie Uprość geometrię, również dostępne w panelu Zaawansowana digitalizacja. Możliwe jest określenie tolerancji jako pikseli oraz jednostek mapy lub warstwy. Zaznaczając obszar prostokątem (a nie klikając w konkretny obiekt) generalizacji ulegną wszystkie wybrane obiekty. Problemu nie stanowi już upraszczanie geometrii obiektów wieloczęściowych oraz przy włączanej reprojekcji warstw w locie. Przydatne może okazać się również wyświetlanie informacji o stopniu redukcji wierzchołków w stosunku do pierwotnej geometrii.

Udogodnieniem dla edycji danych jest również zmiana, jaka dosięgła narzędzie przyciąganie do obiektów. Dodano w nim możliwość określenia parametrów przyciągania dla wszystkich warstw jednocześnie lub dla aktualnie zaznaczonej na liście (przy zmianie zaznaczenia opcje przyciągania przechodzą na aktywną warstwę). Ciągle możliwe jest wybranie indywidualnych ustawień dla każdej warstwy w trybie zaawansowanym.

Kompozytor wydruków

Osoby często przygotowujące wydruki powinny docenić możliwość szybkiego włączania/wyłączania widoku paneli (F10) oraz przechodzenia w tryb pełnoekranowy (F11). Dzięki temu można łatwo zmaksymalizować widok mapy i skupić się np. na ułożeniu i stylizacji elementów mapy.

Dla obróconych map i przy włączonych współrzędnych siatki, na jednej krawędzi były wyświetlane zarówno współrzędne pionowe jak i poziome. Powodowało to również problem z nakładaniem się na siebie etykiet. Obecnie użytkownik ma możliwość określenia, które współrzędne mają być wyświetlone. Adekwatnie do tego, można również kontrolować styl wyświetlania podziałki na ramce bocznej. Wyświetlając opis współrzędnych siatki w pionie można teraz określić kierunek tekstu.

Narzędzia geoprocessingu

Panel narzędzi geoprocessingu został wzbogacony o nowe algorytmy:

• Regular points – generowanie siatki regularnych punktów;
• Symetrical difference – różnica symetryczna dwóch warstw;
• Split vector layer – podział warstwy na podstawie unikalnej wartości pola tabeli atrybutów;
• Vector grid – generowanie siatki współrzędnych;
• Hypsometric curves – generowanie krzywych hipsometrycznych na podstawie numerycznego modelu terenu;
• Split lines with lines – podział warstwy liniowej inna warstwą liniową;
• Refactor fields- narzędzie do zarządzania polami w tabeli atrybutów (usuwanie, dodawanie, przesuwanie, zmiana nazwy itp.)

Cztery pierwsze algorytmy dostępne były do tej w menu Wektor. Przeniesienie ich do Narzędzi geoprocessingu pozwala jednak wykorzystać je m.in. w modelach lub przy przetwarzaniu wsadowym danych.

Symbolizacja

Każda warstwa może teraz posiadać zdefiniowanych więcej niż jeden styl. Zarządzanie stylami odbywa się z menu kontekstowego warstwy lub w jej właściwościach. Każdy styl można dowolnie nazwać, a przełączanie pomiędzy nimi sprowadza się do wyboru w menu. Dodatkowo style mogą być wykorzystane w kompozytorze wydruków co umożliwia przedstawienie tych samych danych w różny sposób na sąsiadujących mapach.

Warstwy poligonowe uzyskały możliwość wypełnienia obrazem z pliku graficznego. Plik można wskazać bezpośrednio lub na podstawie danych z tabeli atrybutów. Obraz jest ułożony sąsiadująco jednak można zmieniać jego rozmiar, przezroczystość, kąt obrotu czy przesunięcie względem osi XY.

Warstwy punktowe natomiast mogą teraz zostać przedstawione w formie dynamicznej mapy ciepła. Waga punktów może zostać pobrana z tabeli atrybutów. Użytkownik może określić paletę kolorów, promień wyszukiwania i wartość maksymalną. Jakość wyświetlania określa rozdzielczość utworzonej mapy.

Interfejs użytkownika

Okno mapy w QGIS można teraz obrócić o dowolny kąt. Etykiety i symbole są odpowiednio poprawiane, aby nie stracić pierwotnej czytelności i wyglądu.

Podczas wykonywania pomiaru odległości lub powierzchni istnieje możliwość zdefiniowania jednostek, w których będą wyświetlane dane. Dodany został również dodatkowy panel z dodatkowymi informacjami o ustawieniach użytych w trakcie obliczeń.

Przeglądarka plików działa teraz znacznie szybciej. Możliwe jest rozwijanie kilku pozycji jednocześnie – każdy element jest przeszukiwany w osobnym wątku, co zwiększa responsywność aplikacji. Działa to zarówno dla katalogów jak i źródeł danych tj. WMS, PostGIS itp.

Podczas łączenia tabel na podstawie wspólnych atrybutów użytkownik może zdefiniować prefiks, który zostanie dopisany do nazw dodanych pól. Pozwala to na łatwiejszą nawigację po atrybutach obiektów.

Wyrażenia regularne zostały wzbogacone o edytor funkcji. Więcej informacji o tym narzędziu można znaleźć na blogu autora.

QGIS Server

Poza wersją desktop QGIS zmiany dotknęły również jego serwerową odmianę. Najważniejszą zmianą jest zapewne możliwość korzystania z wtyczek napisanych w języku Python. Programiści uzyskali dzięki temu większą kontrolę nad żądaniami wysyłanymi przez użytkowników m.in. w przypadku wystąpienia błędu. Możliwe stało się również tworzenie własnych rodzajów usług.

Ponadto dodano wsparcie dla kontekstowej legendy WMS. Dzięki temu możliwe jest pobranie legendy dla mapy zawierającej jedynie elementy widoczne w danym widoku.

---

To oczywiście nie wszystkie zmiany w stosunku do poprzedniej wersji. Dla stabilności i bezpieczeństwa pracy ważnym aspektem jest znaczne rozszerzenie bazy testów jednostkowych wykonywanych automatycznie przy każdorazowej zmianie w kodzie źródłowym. Dzięki temu możliwe jest szybsze odnalezienie błędów i lepsze przeciwdziałanie powstawaniu regresji w stosunku do wcześniejszych wydań.