W weekend została wydana nowa wersja aplikacji QGIS oznaczona numerem 2.4. Nazwa Chugiak stanowi uhonorowanie dla autora QGIS Gary’ego Shermana, który mieszka w miejscowości na Alasce o takiej właśnie nazwie.
Autorzy jak zwykle przygotowali stronę z wizualnym przeglądem zmian, gdzie można znaleźć szczegółowe opisy wszystkich znaczących nowych funkcjonalności. Wersje binarne są już dostępne na oficjalnej stronie projektu http://qgis.org, w repozytoriach dystrybucji Linux Fedora, Debian i Ubuntu oraz poprzez instalator OSGeo4W.
Jest to druga z kolei wersja wydana w nowym cyklu wydawniczym. Przypomnijmy, że teraz QGIS wydawany jest co ok. 4 miesiące, wersje mające numer kończący się na liczby nieparzyste oznaczają teraz niestabilne wydania rozwojowe (stąd brak oficjalnej wersji 2.3), natomiast liczby parzyste określają oficjalne, stabilne wersje przeznaczone do powszechnego użytku. Dzięki bardzo aktywnej społeczności, w okresie poprzedzającym oficjalne wydanie aplikacji, programiści usunęli wiele błędów oraz doszlifowali nowo dodane i istniejące funkcjonalności.
Jak zwykle nowe wydanie przynosi wiele ciekawych funkcjonalności oraz usprawnień. Poniżej opisano kilka wybranych z długiej listy.
QGIS potrafi teraz wykorzystać moc komputerów wyposażonych procesory wielordzeniowe. Każda wczytana warstwa jest teraz renderowana niezależnie od pozostałych, dzięki czemu wyświetlenie kompozycji w oknie mapy trwa znacznie krócej. Proces renderowania można również przerwać w każdej chwili, dzięki czemu interfejs jest bardziej responsywny. W połączeniu z generalizacja obiektów, wprowadzoną w QGIS 2.2, renderowanie warstw w oknie mapy jest wyraźnie szybsze i płynniejsze.
W trybie edycji warstwy w oknie tabeli atrybutów pojawia się dodatkowy pasek narzędzi służący do szybkiej zmiany wartości pól – analogicznie jak ma to miejsce Kalkulatorze pól, ale bez konieczności otwierania nowego okna.
W plikach QLR (QGIS Layer Definition) można przechowywać informacje dotyczące symbolizacji i ustawień danej warstwy. W pliku przechowywana jest również ścieżka do warstwy na dysku lub w bazie danych, dzięki czemu można ją wczytać do wielu projektów zachowując wszystkie ustawienia. Więcej informacji można znaleźć w artykule Nathana Woodrow’a – autora tej funkcjonalności.
Okno z informacjami o obiekcie jest teraz dokowalne, dzięki czemu nie zasłania okna QGIS. W oknie można również szybko zmienić tryb wyboru obiektu do identyfikacji (wcześniej trzeba było to ustawiać w opcjach co było niewygodne) oraz sposób wyświetlania wyników dla rastrów (drzewo, tabela, wykres).
Nowy sposób wypełnienia poligonów – gradient wyliczany jest na podstawie kształtu danego obiektu. Podobnie jak przy zwykłym wypełnieniu gradientem można ustawić przejście pomiędzy dwoma kolorami lub wybrać jedną z palet kolorów. Dodatkowe informacje można znaleźć w artykule Nyalla Dawson’a.
Czyli odwrotne renderowanie poligonów. Pozwala stylizować obszar poza danym poligonem. W ten sposób łatwo można uzyskać efekt maski, szczególnie przydatny przy tworzeniu serii wydruków za pomocą narzędzia Atlas w Kompozytorze wydruków.
Funkcja pozwalająca tworzyć otoczki wokół punktów. W przeciwieństwie do Convex Hull otoczki te są wklęsłe, a ich kształt uzależniony jest od ustawienia odpowiedniej tolerancji. Efekt działania można zobaczyć pod tym adresem. Funkcja ta została dodana przez programistę GIS Support, Piotra Pociaska.
o których warto wspomnieć to m.in.: